Μια μικρή παρουσίαση για τους ποδηλάτες.....ελπίζω να σας φανεί χρήσιμη!!!!

Ποδηλάτες by mina kalentziou

Το comic έγινε στα πλαίσια σεμιναρίου του ΚΠΕ Φιλίπων
πικ-νικ

πικ-νικ by minaki

Το comic έγινε στα πλαίσια σεμιναρίου του ΚΠΕ Φιλίππων

η φωλιά by minaki

 The Man Who Planted Trees 

(Ο άνθρωπος που φύτευε δέντρα)

Βραβευμένος του Acadamy Award for Best Animated Short Film and Short Film Palme d'Or το 1987,  ένα γοητευτικό αριστούργημα κινουμένων σχεδίων για έναν άνθρωπο ο οποίος αφιερώνει τη ζωή του στο να φυτεύει δέντρα.
Σε σκηνοθεσία του Frederick Back και επιμέλεια από τον Norbert Pickering (η αρχική έκδοση είναι στην γαλλική γλώσσα με αφήγηση από τον Philippe Noiret).

Ο Jean Giono, ο συγγραφέας του διηγήματος πάνω στο οποίο βασίστηκε η ταινία  έγραψε την ιστορία μετά από αίτημα των American editors το 1953 οι οποίοι του 
ζήτησαν να γράψει λίγες σελίδες για έναν αξέχαστο χαρακτήρα.

Το αίτημα τους ήταν για έναν αληθινό χαρακτήρα, αλλά ο Jean Giono δημιούργησε τον φανταστικό Elezeard Bouffier. Όταν οι εκδότες διαμαρτυρήθηκαν ότι κανένας 
με αυτό το όνομα δεν είχε πεθάνει στη Banon, ο συγγραφέας χάρισε το διήγημα στην ανθρωπότητα. Αυτό έγινε λίγο μετά την έκδοση του το 1954 από την Vogue. 
Πολλοί θεωρούν ότι ο Elezeard Bouffier ήταν πραγματικό πρόσωπο.

by Jean Geono, 1953
Frédéric Back' s animation, 1987
Société Radio-Canada                                                       δείτε το video εδώ

Επόμενη δραστηριότητα είναι η δημιουργία comics...ας πάρουμε μια ιδέα λοιπόν!!!

Η Οδύσσεια ενός μετανάστη

Τελευταία τροποποίηση στις Σάββατο, 16 Μαρτίου 2013 11

Απόσπασμα από την εργασία του 2^ου ΕΠΑΛ ΣΕΡΡΩΝ με θέμα:

ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΣΤΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ  (Το περιβάλλον στο δημοτικό τραγούδι)

Υπεύθυνες καθηγήτριες

Αρβαντά Α.  Αδαμίδου Ε.

Ένα παραδοσιακό τραγούδι για το περιβάλλον

Το τραγούδι είναι ο καθρέφτης της κοινωνίας μας, γιατί δείχνει την αισθητική, τις αντιλήψεις , αλλά και τα προβλήματα που απασχολούν τους ανθρώπους της εποχής μας. Το ίδιο αποκαλυπτική εικόνα αποτελεί το τραγούδι και για τη σχέση μας με τη φύση και το περιβάλλον γενικότερα.
 Αρκεί να γνωρίσουμε την πλούσια λαϊκή μουσική μας παράδοση, για να καταλάβουμε πόσο στενή ήταν η σχέση του ανθρώπου με τη φύση.

Το κελάρυσμα του νερού γίνεται τραγούδι· τα ποτάμια, τα βουνά, η φύση ολόκληρη, αντιμετωπίζεται ως κάτι έμψυχο· ο ήλιος και το φεγγάρι συνδέονται άρρηκτα με τα ανθρώπινα συναισθήματα.

Το δημοτικό τραγούδι είναι βιωματικό και ανθρωποκεντρικό. Καταπιάνεται με την ίδια την ανθρώπινη ύπαρξη. Την ζωή και τον θάνατο, την χαρά και την λύπη, την νιότη και το γήρας, τα βάσανα και την ευτυχία, την προσπάθεια και τον κόπο με την αναγνώριση και την επιτυχία, το φυσικό και το μεταφυσικό, την τύχη και την ατυχία, την πίστη σε όλες τις μορφές και την αμφιβολία. Και επειδή ζούμε στην εποχή που όλοι συζητούν για «πράσινη ανάπτυξη» και οικολογία , το δημοτικό τραγούδι είναι αυτό που έχει αναδείξει σε ανύποπτο χρόνο τον σεβασμό του ανθρώπου προς την φύση και το περιβάλλον.

Το παλιό παραδοσιακό τραγούδι υμνούσε το φυσικό περιβάλλον , γιατί απλούστατα μέχρι τη δεκαετία του 1950 δεν ήταν ορατό κανένα οικολογικό πρόβλημα. Έτσι το δημοτικό τραγούδι θαύμαζε τη φύση και την ταύτιζε με τη χαρά της ζωής.

Τα δημοτικά τραγούδια χαρακτηρίζονται για την απλότητα, τη λυρική διάθεση, το συναισθηματισμό και την αναφορά τους σε υπερφυσικά στοιχεία (π.χ. συνομιλία ανθρώπων με ζώα, πουλιά κλπ.). 
Τα δημοτικά τραγούδια είναι άρτια, γεμάτα παλμό, με δράση μέσα τους και εξυμνούν όλες τις πτυχές της ζωής. "Ο Όλυμπος κι ο Κίσαβος τα δυο βουνά μαλώνουν, το ποιο να ρίξει τη βροχή το ποιο να ρίξει χιόνι".

Το ύμνησε ο Γκαίτε. Το λάτρεψε ο Σολωμός. Το προσκύνησε ο Βαλαωρίτης. Το αγάπησε ο Παλαμάς, κι ο Μαλακάσης βέβαια κι ο Κρυστάλλης. Το εκτίμησε ιδιαίτερα ο Καβάφης, Το εκθείασε ο Σεφέρης, που το μετρούσε σαν «ατόφια ελληνική φωνή». Το σεβάστηκε ο Ελύτης...

Μέσα από την ιστορία της μουσικής και τις δημιουργίες των μουσικών, βλέπουμε πως το ωραίο στη Φύση αποτελεί αφορμή για τη μουσική έμπνευση.

Η παρουσία του φυσικού περιβάλλοντος στη μουσική είναι διαχρονική και πολλές φορές είναι αντίστοιχη της ιστορικής σημασίας του για την ζωή και την εξέλιξη του πολιτισμού. Το φυσικό περιβάλλον εμφανίζεται επανειλημμένα στην μουσική θεματολογία.

Σε εκατοντάδες δημοτικά τραγούδια ο άνθρωπος «συνομιλεί» με τα πουλιά, , τη γη και τα δέντρα με θρησκευτική ευλάβεια και εμπιστοσύνη για την ανεκτίμητη αξία τους. Ο άνθρωπος πλάθει τραγούδια για τη φύση ζώντας μέσα σε ένα πιο φυσικό περιβάλλον και έχοντας πιο άμεση επαφή με αυτή. Η έντονη φυσιολατρία στο δημοτικό τραγούδι εμπνέει τον σεβασμό προς αυτήν και υποδηλώνει την εσωτερική αναγκαιότητα του ανθρώπου για την αρμονική του συνύπαρξη με τη φύση .

ΑΜΑΡΑΝΤΟΣ ΚΙ ΑΠΗΓΑΝΟΣ

Αμάραντος κι απήγανος, τ' ωριό το καροφύλλι,

Εβγήκαν και παινεύονταν, το ποιο μυρίζει κάλλιο`

Κι εβγήκε το τριαντάφυλλον, το μοσχομυρωδάτο.

«Τσωπάτε βρωμολούλουδα, και μη παρακαυχάσθε,

που 'γω 'μια το τριαντάφυλλον, το μοσχομυρωδάτο,

τον Μάη μήνα βρίσκομαι στου βασιλιός την τάβλα,

τση πανδρεμένης τα μαλλιά, τσ' ανύπανδρης τον κόρφο,

τση χήρας το προσκέφαλο, και σ' όλες τες εκκλησίες».

Φτερά της πυρκαγιάς  δείτε το video εδώ

Μια ταινία μικρού μήκους από τον Gregory Colber

Για παιδιά με χιούμορ!!!!!

(κι αυτό το animation δημιουργήθηκε στα πλαίσια σεμιναρίου του ΚΠΕ Φιλίππων)

 by minoukalentziou on GoAnimate

Video Maker - Powered by GoAnimate.

Το animation GRAFFITI δημιουργήθηκε στα πλαίσια σεμιναρίου του ΚΠΕ Φιλίππων

GRAFFITI by minoukalentziou on GoAnimate

Animated Presentations - Powered by GoAnimate.

Στάχτη και χιόνι του Gregory Colbert

Μια ποιητική μελέτη πεδίου που απεικονίζει τον κόσμο όχι όπως είναι, αλλά όπως θα μπορούσε να είναι.

Σε ένα κόσμο στον οποίο τα φυσικά και τεχνητά όρια που διαχωρίζουν τον άνθρωπο από άλλα είδη δεν υπάρχουν.

Η εμπειρία θέασης είναι ένα θαύμα... περισυλλογή, ηρεμία, και ελπίδα. 

  δείτε το video 

"Η Μουσική είναι ένα ηθικό δίκαιο. Δίνει ψυχή στο σύμπαν φτερά στο νου, πτήση στη φαντασία, γοητεία και ευθυμία στη ζωή και τα πάντα".

«Τα καλά βιβλία είναι για τους νέους ό,τι ο ήλιος και η δροσερή βροχή για τους σπόρους, που έμειναν θαμμένοι κάτω απ' τους πάγους του χειμώνα.»

Χόρας Μαν (Αμερικανός παιδαγωγός)

Το animation αφηγείται την ιστορία ενός αγοριού που συναντά 

μια αλεπού στη βροχερή πόλη. Στη συνέχεια βοηθάει την

 αλεπού και ανακαλύπτει ένα νέο κόσμο.

δείτε το video Το τραγούδι της βροχής

Χαρτί, κάμερα και πολύ διάθεση!!!!!!

Η ταινία μικρού μήκους «The Me Bird» είναι μια ελεύθερη 

ερμηνεία του ομώνυμου ποιήματος τou Χιλιανού ποιητή 

Pablo Neruda. 

Ο φιλόσοφος και οραματιστής André Gorz (Αντρέ Γκορζ) είχε προβλέψει σ’αυτό το κείμενο, που δημοσιεύθηκε το 1974, την ανάκτηση του κινήματος της οικολογίας από τη Βιομηχανία και τους χρηματιστηριακούς κύκλους – δηλαδή από το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα.

Να σταματήσουμε να αναρριχόμαστε ψηλότερα από τους άλλους.

Το να αναφέρεται κανείς στην οικολογία, είναι σαν να αναφέρεται στο δικαίωμα δημοκρατικής ψήφου κάθε πολίτη. Ή στην αργία της Κυριακής. Αρχικά, όλοι οι «αστοί», όλοι οι υποστηρικτές της «τάξης» θα σας πουν ότι θέλετε την καταστροφή τους. Τη νίκη της αναρχίας και του σκοταδισμού. Ενόσω όμως θα εντείνεται η διεκδίκηση και η λαϊκή πίεση θα γίνεται αφόρητη, θα σας χαρίσουν αυτό που σας είχαν αρνηθεί. Στην ουσία όμως τίποτα δεν θα έχει αλλάξει.

Το να λαμβάνει κανείς υπ’όψιν τις οικολογικές απαιτήσεις, συνεχίζει να δημιουργεί πολλούς «εχθρούς» στον χώρο της εργοδοσίας. Όμως, το γεγονός ότι ήδη αρκετοί «καπιταλιστές» έχουν ενστερνιστεί την οικολογική μεταστροφή, δίνει σοβαρές πιθανότητες ευρύτερης αποδοχής της οικολογίας από τις χρηματιστηριακές δυνάμεις.

Είναι καλύτερα λοιπόν από εδώ και στο εξής να μην κρυβόμαστε. Ο αγώνας για οικολογική στροφή δεν αποτελεί αυτοσκοπό, μονάχα ένα ενδιάμεσο στάδιο. Η οικολογική στροφή μπορεί να δημιουργήσει δυσκολίες στον καπιταλισμό. Να τον αναγκάσει να αλλάξει. Ύστερα όμως από πολύκαιρη αντίσταση, τη χρήση βίας και «πονηρούς» χειρισμούς, θα υποχρεωθεί να υποκύψει διότι το οικολογικό αδιέξοδο θα είναι μη διαπραγματεύσιμο. Ο καπιταλισμός θα εντάξει στον κορμό του την οικολογική «παράμετρο» όπως έχει ήδη ενσωματώσει τόσες άλλες.

Για τον λόγο αυτό πρέπει ευθύς εξ αρχής να αναρωτηθούμε με ειλικρίνεια : τι θέλουμε πραγματικά; Έναν καπιταλισμό που θα προσαρμοστεί με χαλαρότητα σε δεσμεύσεις οικολογικού χαρακτήρα, ή μια οικονομική, κοινωνική και πολιτιστική επανάσταση που θα καταργήσει τις δεσμευτικές αρχές του καπιταλισμού, θέτοντας σε νέες βάσεις τη σχέση του ατόμου με την κοινότητά του, το Περιβάλλον και την ίδια τη Φύση; Μεταρρύθμιση ή ρήξη;

Προς Θεού μην απαντήσετε ότι αυτό το ερώτημα είναι δευτερεύον. Ότι η καίρια διάσταση του ερωτήματος είναι να μην καταστρέψουμε τον πλανήτη σε βαθμό που να γίνει «μη- κατοικήσιμος» ! Ούτε το ίδιο το θέμα της επιβίωσής μας μπορεί να τεθεί ως αυτοτελής σκοπός. Αξίζει άραγε [όπως αναρωτιέται ο Ivan Illich], να επιζήσει κανείς σε «έναν κόσμο που θα έχει μεταμορφωθεί σε πλανητικό νοσοκομείο, πλανητικό σχολείο, πλανητική φυλακή και όπου η κύρια ενασχόληση των μηχανικών του πνεύματος θα είναι να δημιουργούν ανθρώπους προσαρμοσμένους σε αυτή τη συνθήκη» ; (…)

Καλύτερα να προσπαθήσει κανείς να ορίσει ευθύς εξ αρχής για ποιο πράγμα παλεύουμε και όχι μόνο σε τι εναντιωνόμαστε (…).

.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα  le Monde Diplomatique τον Απρίλιο του 2010.
Η μετάφρασή του στα ελληνικά είναι της Ελένης Πανούση.

TRASH ART (TEXNH ΑΠΟ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ)

 «Everest 8848 Art Project»

Σε 75 έργα τέχνης «μεταμορφώθηκαν» 8 τόνοι σκουπίδια που μαζεύτηκαν από τις κορυφές του Έβερεστ, τα οποία και εκτίθενται σε έκθεση με στόχο την περιβαλλοντική ευαισθητοποίηση!

Πεταμένοι κύλινδροι φαρμακευτικού οξυγόνου, σχοινιά, τέντες, γυαλιά, πλαστικά, τενεκέδες, άδεια κουτιά μπύρας, ακόμη και απομεινάρια ενός ελικοπτέρου, «επιστρατεύτηκαν» για την έκθεση «Everest 8848 Art Project».

Τα έργα φιλοτέχνησαν 15 καλλιτέχνες από το Νεπάλ και εκτίθενται σε ξενοδοχείο της πρωτεύουσας, ενώ για την συλλογή των σκουπιδιών έγιναν δύο αποστολές και χρησιμοποιήθηκαν 65 αχθοφόροι και 75 βόδια από το Θιβέτ.

Όπως αναφέρουν οι επιστήμονες, οι περίπου 4.000 άνθρωποι που έχουν ανέβει στην κορυφή των Ιμαλαΐων έχουν αφήσει στις πλαγιές ουκ ολίγα σκουπίδια. Μάλιστα, εκτός από τα απορρίμματα, στο βουνό έχουν εντοπιστεί περιττώματα αλλά και πτώματα, που δεν αποσυντίθεται λόγω του κρύου. 

Γλυπτά από σκουπίδια που «αλιεύθηκαν» από το 

Θερμαϊκό 

Λάστιχα, σίδερα, λαμαρίνες, εξαρτήματα μηχανών, καροτσάκια του σούπερ μάρκετ, είναι μερικά 

από τα σκουπίδια που «αλιεύθηκαν» από το Θερμαϊκό και σχημάτισαν ένα ενδιαφέρον έργο 

τέχνης.

Τα σκουπίδια μάζεψαν περίπου 60 δύτες με 40 αλιευτικά σκάφη, κατά μήκος της παραλίας, από

 το Μέγαρο Μουσικής έως το Λευκό Πύργο.

Ενώ, την επιμέλεια για τη μετατροπή τους σε έργο τέχνης, είχαν νέοι καλλιτέχνες και σπουδαστές

 στο πλαίσιο Φεστιβάλ Παραστατικών Τεχνών που διοργάνωσε γνωστό ΙΕΚ της πόλης.

Το είδος των σκουπιδιών άφησε έκπληκτους τους καλλιτέχνες, αλλά όχι τους δύτες και τους 

αλιείς.

«

 Aς είμαστε εφευρετικοί!!!! 

(απολαύστε το video)

ΣΕΛ ΣΙΛΒΕΡΣΤΑΙΝ                     

                                  Το δέντρο που έδινε

 Μία φορά κι έναν καιρό ήταν μια μηλιά... και αγαπούσε ένα Αγοράκι.Και κάθε μέρα το αγοράκι πήγαινε και μάζευε τα φύλλα της και τα έπλεκε στεφάνι κι έπαιζε το βασιλιά του δάσους.Σκαρφάλωνε στον κορμό της κι έκανε κούνια στα κλαδιά της κι έτρωγε μήλα. Παίζανε και κρυφτό...Κι όταν το αγόρι κουραζόταν, αποκοιμιόταν στον ίσκιο της.Και το αγόρι αγαπούσε τη μηλιά... πάρα πολύ.Κι η μηλιά ήταν ευτυχισμένη.Μα πέρασαν τα χρόνια. Και το αγόρι μεγάλωσε. Και πολλές φορές η μηλιά έμενε μοναχή.Τότε μια μέρα το αγόρι πήγε στη μηλιά κι η μηλιά είπε:«Έλα αγόρι, έλα να σκαρφαλώσεις στον κορμό μου και να κάνεις κούνια στα κλαδιά μου, να φας μήλα και να παίξεις στον ίσκιο μου από κάτω και να 'σαι ευτυχισμένο».«Είμαι μεγάλος πια για να σκαρφαλώνω και να παίζω», είπε το αγόρι. «Θέλω ν' αγοράσω πράγματα και να καλοπεράσω. Θέλω λεφτά. Μπορείς να μου δώσεις λεφτά;»«Λυπάμαι», είπε η μηλιά, «μα έχω εγώ δεν έχω λεφτά. Έχω μονάχα φύλλα και μήλα. Πάρε τα μήλα μου, Αγόρι, και πούλησέ τα στην πόλη. Έτσι θα 'χεις λεφτά και θα 'σαι ευτυχισμένο».Και τότε το αγόρι σκαρφάλωσε στη μηλιά, μάζεψε τα μήλα της και τα πήρε μαζί του.Κι η μηλιά ήταν ευτυχισμένη.Μα το αγόρι έκανε πολύ καιρό να ξαναφανεί... και η μηλιά ήταν λυπημένη.Ώσπου μια μέρα το αγόρι ξαναγύρισε κι η μηλιά τρεμούλιασε απ' τη χαρά της κι είπε:«Έλα αγόρι, έλα να σκαρφαλώσεις στον κορμό μου και να κάνεις κούνια στα κλαδιά μου και να 'σαι ευτυχισμένο».«Δεν έχω πια χρόνο να σκαρφαλώνω», είπε το αγόρι. «Θέλω ένα σπίτι που να δίνει ζεστασιά», είπε. «Θέλω γυναίκα και παιδιά, και γι'αυτό χρειάζομαι ένα σπίτι. Μπορείς να μου δώσεις ένα σπίτι;»«Εγώ δεν έχω σπίτι», είπε η μηλιά. «Σπίτι μου είναι το δάσος, μα μπορείς να κόψεις τα κλαδιά μου και να χτίσεις ένα σπίτι. Τότε θα 'σαι ευτυχισμένο».Κι έτσι το αγόρι έκοψε τα κλαδιά της και τα πήρε μαζί του για να χτίσει το σπίτι του.Κι η μηλιά ήταν ευτυχισμένη.Μα το αγόρι έκανε πολύ καιρό να ξαναφανεί. Κι όταν γύρισε η μηλιά ήταν τόσο ευτυχισμένη που ούτε να μιλήσει καλά - καλά δεν μπορούσε.«Έλα, Αγόρι», ψιθύρισε, «έλα να παίξεις»«Είμαι πια πολύ γέρος και πολύ λυπημένος για να παίζω» είπε το αγόρι. «Θέλω μια βάρκα να με πάρει μακριά. Μπορείς να μου δώσεις μια βάρκα;»«Κόψε τον κορμό μου και φτιάξε μια βάρκα», είπε η μηλιά. «Έτσι θα μπορέσεις να φύγεις μακριά...και να 'σαι ευτυχισμένο».Και τότε το αγόρι έκοψε τον κορμό της έφτιαξε μια βάρκα κι έφυγε μακριά.Κι η μηλιά ήταν ευτυχισμένη... μα όχι πραγματικά.Κι ύστερα από πολύ καιρό το αγόρι ξαναγύρισε.«Λυπάμαι, Αγόρι», είπε η μηλιά, «μα δε μου απόμεινε τίποτα πια για να σου δώσω... Δεν έχω μήλα».«Τα δόντια μου δεν είναι πια για μήλα», είπε το αγόρι.«Δεν έχω κλαδιά», είπε η μηλιά. «Δεν μπορείς να κάνεις κούνια...»«Είμαι πολύ γέρος πια για να κάνω κούνια», είπε το αγόρι.«Δεν έχω κορμό», είπε η μηλιά. «Δεν μπορείς να σκαρφαλώσεις..»«Είμαι πολύ κουρασμένος πια για να σκαρφαλώνω», είπε το αγόρι.«Λυπάμαι», αναστέναξε η μηλιά. «Μακάρι να μπορούσα να σου δώσω κάτι... μα δε μου απόμεινε τίποτα πια. Δεν είμαι παρά ένα γέρικο κούτσουρο. Λυπάμαι...»«Δε θέλω και πολλά τώρα πια», είπε το αγόρι, «μονάχα ένα ήσυχο μέρος να κάτσω και να ξαποστάσω. Είμαι πολύ κουρασμένος».«Τότε», είπε η μηλιά, κι ίσιωσε τον κορμό της, «τότε, ένα γέρικο κούτσουρο είναι ό,τι πρέπει να κάτσεις και να ξαποστάσεις. Έλα, Αγόρι, κάτσε. Κάτσε και ξεκουράσου».Και το αγόρι έκατσε και ξεκουράστηκε.Κι η μηλιά ήταν ευτυχισμένη.

Μουσική, ζωγραφική και φύση......

Ένα ενδιαφέρον animation για το έδαφος...
Η ταινία «Ας μιλήσουμε για το έδαφος», ασχολείται με την εξάρτηση του ανθρώπου από το έδαφος και περιγράφει με ποιο τρόπο απειλείται η βιώσιμη ανάπτυξη από ορισμένες τάσεις και χρήσεις του εδάφους.

Καλή αρχή σε όλους, άλλη μια ευκαιρία για όμορφες και δημιουργικές συναντήσεις!!

Ο εφιάλτης της Περσεφόνης